Een, twee, drie, vier.... hoedje van, hoedje van. |
Ik ben nooit zo te porren voor grote-groeps-dingen. Een
themafeest? Mij doe je er geen lol mee. Ik voel me hoogst ongemakkelijk. Wat
moet ik in godsnaam aan? En waarom?! Zodra ik verplicht ‘leuk’ of ‘origineel’
moet doen, haak ik af. Carnaval. Ook zo iets. Mijn moeder verkleedde me
jarenlang als Roodkapje. Mandje aan mijn arm met daarin knoertharde broodjes en
miniflesjes alcohol op een vrolijk rood wit-geblokt servetje. Dat had ze goed
bedacht. Er liep steevast één aangeschoten kleuter de polonaise en dat was ik
dan. Het is nooit meer goed gekomen.
Gisteren zag ik met mijn mannen de show van Disney on Ice.
Geheel onvoorbereid werd mij, en de meer dan tweeduizend andere bezoekers
gevraagd, of ik wilde meedoen aan een record. Ik zuchtte diep. Weer een
groepsding. Samen met krant Kidsweek en de sterren van Disney on Ice was het de
bedoeling dat ik, en al die anderen, het wereldrecord ‘Meeste mensen met een
papieren hoedje op’ te verbreken. Met hoedjes gevouwen van een speciale editie
van Kidsweek. Mijn krantenhart maakte een sprongetje. Dat was leuk. Maar om nou
met een hoedje op te gaan zitten, dat had ik ’s ochtends toen ik opstond ook
niet gedacht.
Na afloop van de Disney on Ice presents World of Fantasy-show
moest het gebeuren, dat wereldrecord -dat stond op 2.065 mensen met een
papieren hoedje op-, verbreken.
De Man had al vier hoedjes gevouwen. Toen het niet hoefde,
hadden mijn boenders dat hoedje op. Toen het erop aan kwam, moest ik praten als
Brugman om te zorgen dat ze die hoedjes op hun hoofd te zetten. Dat was hard
werken. Want ze moesten ook nog eens vijf minuten dat ding ophouden en mochten
er niet aanzitten. Het zweet liep onder mijn krantenmuts vandaan. Hoe gênant
zou het zijn als het wereldrecord net niet werd gehaald omdat een van mijn
boenders er de brui aan gaf?
Het waren de vijf langste minuten uit mijn leven so far.
Vijf minuten bij de tandarts, vijf minuten in een ziekenhuis… het verbleekte
allemaal bij deze vijf minuten in de Brabanthallen. Het record werd scherp in
de gaten gehouden door een official van het Guiness World Records. De Schot,
Mark McGuinley keek rond, werd geholpen door assistenten en ik kreeg jeuk op
mijn hoofd. Mijn boenders namen het record uiteindelijk zeer serieus. De
laatste tien seconden van die vijf minuten waren killing. We telden af. En
jaaa! We hadden vijf minuten voor joker gezeten, maar wel mooi een wereldrecord
gevestigd. Mijn kleinste jengelde om een prijs, dat had ie immers wel verdiend
zo had ie besloten.
Echt blij kon ik m niet maken met de vermelding in het
Guiness Book of Records. Dat was een soort van dooie mus.
De Schot Mark McGuinley neemt zijn taak uiterst serieus. |
Yeah! Record verbroken! TinkerBell en speaker Mario (rechts) zijn uitzinnig. |
Mark McGuinley en Jacqueline Ancona van Kidsweek zijn gelukkig. Intens gelukkig. |
Meer blogs lezen? Ga dan naar www.damespraatjes.nl daar staat elke twee weken een verse blog van mij! En deze week mijn blog over de show Disney On Ice presents Worlds of Fantasy.