Ka sport met Pasen

Voorzichtig doe ik mijn ogen weer open. Waar ben ik? Oh ja! In de sportschool. Liggend op mijn rug op een matje. Of ik voorzichtig omhoog wil komen in een kleermakerszit. Kleermakerszit? Dat lukt toch niet met mijn stramme botten?! Zo goed en kwaad als het gaat, kruis ik mijn knieën. Het ontspannen was goed te doen. Maar god, wat daar allemaal aan vooraf ging…

Tweede paasdag. Een paasevent op mijn sportclub. Mooi. Een beetje beweging kan ik wel gebruiken na het naar binnen stampen van de hele zak holle verstop-eieren, kleffe warme broodjes, calorierijke paastrifle en echte eieren. Ik laat me verrassen, terwijl ik daar eigenlijk niet van houd. We beginnen met bodyattack. Na tien minuten zweet ik als een pakkendrager. Als een circuspaard ren ik samen met de andere fanatiekelingen rondjes, moet ik een burpee maken. Een wat? Burpee? Dat klinkt als een zure oprisping. Ik kan verklappen dat je dat er wel van krijgt. Bij een burpee laat je je op de grond vallen in opdruk-positie, je springt naar voren, staat op en springt weer omhoog. Zoiets. Na drie burpees moest ik aan het zuurstof. Gelukkig had ik mijn koffie in mijn to go-beker mee, zodat ik de broodnodige cafeïne erin kon meppen. Ongetwijfeld mijn redding.

Een burpee. Nee geen zure oprisping, maar een dodelijk vermoeiende oefening.

Na de attack werd grijnzend de bodysteps aangekondigd. Oh god. Steppen. Kon ik een toeval faken? Als er iets is dat ik niet kan, dan is dat het wel. Ik ben super onhandig, heb moeite met links en rechts uit elkaar te houden en ben zo niet ritmisch. Ik deed mijn stinkende best en was tevreden over het resultaat. Ik kon er geen zak van, maar had in elk geval al mijn tanden nog en kon mijn enkels nog bewegen. Na de attack een rondje bodypump. Kijk. Dat begreep ik tenminste. Ik laadde mijn barbell vol gewichten en ging er tegen aan. Heerlijk. Toen ik mooi op stoom was, was het de hoogste tijd voor het laatste onderdeel. Bodybalance. Oh ja. Vooral het stukje balans was hilarisch. Leg je rechtervoet tegen je linkerknie aan. Bent u er nog? Nadat ik drie keer was omgevallen, lukte het. Toen moest ik een ‘ster doen’. Een been opzij, armen halleluja omhoog en balanceren op mijn andere been. Godsamme. Dat was nog eens werken. Als hekkensluiter was de tien minuten ontspanning. Daar keek ik naar uit.

Ja hier lach ik nog. Een cobra, das goed te doen. Maar de zonnegroet wel eens geprobeerd?!

Ik lag prinsheerlijk op mijn matje. Klaar voor het Grote Ontspannen. Ik dreef langzaam weg van de zak holle verstop-eieren, het Grote Moeten en andere ballast. Toen ik weg dreigde te zakken in het Grote Niets, werd ik daar ruw uitgetrokken. Pulululiep. Pulululiep. Vlak naast mijn oor lag een mobieltje van een sporter die hinderlijk opgewekt aankondigde dat er een whatsapp binnen kwam. Was totaal uit mijn ontspanning en bedacht me dat ik straks nog even boodschappen kon doen, ik had tenslotte nog geen groente voor het avondeten en de winkels waren open. Nu toch zo lekker bezig was, kon ik gelijk wel even bedenken wat ik morgen zou gaan eten. Wat was het morgen eigenlijk?

Ik kwam bij toen ik de bodybalancejuf ‘paasbrood en eieren eten’ hoorde zeggen. Ah! Er stond wat te nassen. Ik spoedde mij naar de koffiehoek en stampte twee eieren, twee thee, een chocoladekuiken en een paasbroodje naar binnen. Zonder boter. Anders was al dat bewegen helemaal voor niks geweest.