Ka usem

Ziet er wel heel gezellig uit, dat blikje vol masking tape en ander prullaria.

Eerder heb ik al eens gedeeld dat ik gek op papier en kaarten ben. Sinds kort kan ik ook masking tape aan dit fijne duo toevoegen. Een kantoorboekhandel kan ik niet negeren. Ik moet naar binnen. En altijd verlaat ik zo'n winkel met iets. Een gave kaart, een heel handig notitieboekje of in het ergste geval een rolletje masking tape.
Op mijn iPhone heb ik bij 'notities' een lijstje gemaakt. Onder het kopje 'koopverbod' staat het volgende:

- kaarten
- inpakpapier
- masking tape
- bodylotion

Heel soms, als ik iets van dit lijstje in mijn handen heb, denk ik eraan. En dan leg ik het terug. Dat is op de dagen dat ik sterk als een beer ben. Gelukkig zijn er dagen zat over waarop ik denk: lak aan dat lijstje. Wie heeft dat nou helemaal bedacht? Nou? Nou? En met een grijns van oor tot oor reken ik het zoveelste rolletje masking tape af. Want die met die hartjes, die had ik echt nog niet. Mocht ik een dag hebben dat alles tegenzit, ik drie kilo in een uur ben aangekomen, mijn haar stommer dan stom zit, dan koop ik gewoon alles van het Koopverbod-lijstje. Schijt aan dronken naatje.

Onuitstaanbaar ben ik als mijn boenders jarig zijn. Sommige gasten verpakken de cadeautjes heel leuk. Ik zie dat gelijk bij binnenkomst, in een oogopslag. Sterker: ik scan de cadeautjes bij binnenkomst. Nou ja, het papier dan. Als het me aanstaat, Bart Smit-papier is gewoon stom dus dat hoef ik niet, houd ik de gever van dat leuk ingepakte cadeautje nauwlettend in de gaten. Op het moment dat hij een van mijn boenders zijn verrassing wil overhandigen, sla ik toe. Vanuit het niets spring ik precies op tijd als een karateKa tussen de gever en de jarige. Ruk het cadeau uit de handen van de gever en zeg met mijn liefste glimlach: 'ik maak het wel even open'. Nu geen fouten maken. Niet dat het plakband het papier stuk scheurt. In opperste concentratie red ik het papiertje. Het is logisch dat ik bekaf ben na een verjaardag waarop de gasten alleen maar leuk ingepakte presentjes bij zich hebben.

Oh! Hier word ik zooo blij van!

Enfin. Ik heb nu iets ontdekt waar mijn hart heel snel van gaat kloppen. Usem Note Cards. Dat zijn kaartjes van papier die net zo groot zijn als een bankpas. Superhandig dus. Passen in je portemonnee. Het allerbelangrijkste is dat het design, Nederlands overigens, prachtig is. Ik houd daar zo van. Ik bestelde een pakketje. Om weg te geven. Ik kreeg een mailtje van de bedenker van Usem, Gijs de Werker. Dat ie het pakketje op de post had gedaan en dat als de postbode zijn werk een beetje behoorlijk deed, ik dat de volgende dag binnen zou hebben. Dat was ook zo. Een grote envelop lag op de grond. Ik maakte thee en ging er goed voor zitten. Oooh. Een lust voor het oog. Alles is zo mooi verpakt en ingepakt. Het meest gelukkig werd ik van dat kleine envelopje met daarin een handgeschreven kaartje. Van Gijs.

 

Ik vrees dat de weggeef-kaartjes ons huis niet verlaten. En dat er een nieuw artikel op mijn Koopverbod-lijstje gaat prijken. Het zij zo.

Een handgeschreven kaartje. Kom er nog maar eens om!

Ik blog niet alleen op Life of Ka, maar ook op www.damespraatjes.nl Leuk als je daar ook een kijkje neemt!