Een van de vele uitdagingen, naast het uit de klauwen van een beer blijven, is mijn Engels taal. Vol enthousiasme plak ik woorden aan elkaar en klink ik als Patricia Paay. Het lijkt heel professioneel Engels, maar het slaat kant noch wal. Steenkolen Engels dus.
Jaren terug was ik op vakantie met Oek in Schotland. Ideaal land; bergen, weinig mensen, veel omgeving en hier een daar een verdwaalde Schotse Hooglander. Heel overzichtelijk. Oek en ik gaven ons op voor een vogelexcursie. Met de Schotse boswachter, die ik vooral niet verstond, schoten we willy nilly door de bos. Een verrekijker hadden we niet, maar die mochten we lenen. Een journalist van een plaatselijke krant spotte ook mee. Ook hij was verrekijker-loos en vroeg of hij de mijne even mocht lenen. Tuurlijk. Maar die Schotse knakker tuurde wel heel erg lang door mijn verrekijker. Ik dacht diep na wat de vertaling van verrekijker was, liep op hoge poten op de beste man af en tikte hem op zijn schouder. Nogal verontwaardigd (wat dacht ie nou eigenlijk wel?) vroeg ik: "Can I have my obstacles back?" Niet begrijpend en geirriteerd keek hij mij aan. Oek schoot me te hulp. "Het is een farviewer, Ka, farviewer." Ik herhaalde mijn vraag, maar gebruikte nu farviewer. Leek me eigenlijk ook logischer. Oek kwam niet meer bij. Ik rukte de verrekijker uit de handen van de journalist (had het tenslotte twee keer beleefd gevraagd) en ging op zoek naar een arend. Veel later kwam ik tot de ontdekking dat verrekijker in het Engels binoculars is. Met terugwerkende kracht kwam ik zelf ook niet meer bij.
Hahaha jij en vogels spotten :-) had ik noooooit achter je gezocht! Één voordeel voor die grote grizzly in Alaska heb je geen farviewer nodig alleen goede hardloopschoenen en een beetje conditie om hem voor te blijven. Maar dat zit bij jou wel goed.
BeantwoordenVerwijderen